Hayat Ağacı

Halıların dili adına yazayım, motifler cana dair bir sohbete dursun. Tezgâhtaki “hayat ağacı” sırlarını, şöylece işleyeyim: Yükselen, yükseldikçe hafifleyerek incelen, inceldikçe tazelenen ağaç; tabiatın yeşil ve bereketli yüzüyle motiflere düğümlenmiştir. Toprağın altında saçaklanan incecik kökleriyle yer altını, ölümün ardından süren yaşamı; gövdesiyle yeryüzünü, dündeki hatıraları, yarına elvan damlatan umudu; göğe doğru serpile serpile büyüyen her bir uzantısıylaysa cenneti, sonsuzluğu ve sanatın ihtişamlı zirvesini anlatır. Bu motif ki topraktan gelen insanın kısacık misafirliğine dair net hatırlatma, devamlı gelişen evrene denk düşen bir karşılamadır. Can ağacı da denen motif; en ziyade servi, kayın, nar, incir, zeytin, meşe ağacından ilham alır. Kudretli bilgenin ak pak sakallarına benzeyen kök damarları, suyu emerek ağacı büyütür ve ağaç, göğü kucaklayan yeşiliyle yeni yağmurlar getirir. Evrensel yaşam döngüsüne işaret eden motifi dokuyan elleri bilir ki emek, bu döngünün dışına taşabilmektir.